مدح و ولادت امام موسی کاظم علیه‌السلام
کِی بـه نـظـر بـنــدۀ نـابـم کـنـی رحـم بـر این حـال خـرابـم کنی گر که دلت نیست به من پس چرا جـلـوه به بـیـداری و خوابم کنی نقش خودت بر دل من حک نما تـا کـه ز آیــات کــتــابــم کـنـی بـا نـظـرت خـاک شـود کـیـمـیـا می‌شـود آیـا کـه خــطـابـم کـنـی ذوب شدن در تو حیات من است می‌شـود آیــا کـه مــذابــم کــنـی ساقی میخـانه شدن سخت نیست گر تو نـگـاهـی به شـرابـم کـنی جام و سبویم زِ مِیِ کـوثـر است تا بـه لـبـم نـغـمـۀ یا حیدر است صـفـحـۀ دیـگـر به دلـم بـاز کن دفـتـری از عـاشـقـی آغـاز کـن تاب مـده طـرّۀ مـشـکـین چـنـین کمتر از این ای گل من نـاز کن گـوشـۀ چـشـمـی بـه تـنـعـّم گشا از منِ آشـفــتــه گــره بــاز کـن نـام خـوشـت را به زبـانـم نشان جـان مـرا زمـزمــه پـرداز کـن دم بـزن از سـرِّ خــفــیـه بـه دل سـیــنــۀ مــا را حــرم راز کــن ای دل مـن جـانـب جــانــانـه‌ات با پـر بـشـکـسـته تو پـرواز کن بـال بـزن تـا که هـدایـت شـوی طـائــر درگـــاه ولایـت شـــوی بــال گـشــا مــوسـیِّ جـان آمـده چـشـمـه‌ای از سِــرِّ نـهـان آمـده تا که ضـلالـت بـرود از جهـان روح هــدایـت بـه جـهــان آمـده غـنچه شکـوفه زده بر شاخـسار یـا گـلـی از بــاغ جــنــان آمــده جـلــوۀ تـــام کَـــرم کـــردگـــار نـور کـرامـت بـه عـیــان آمــده مـاه و سـتـاره به کـنـاری رَویـد حـضـرت خـورشـید زمـان آمده روشــنـی چــشــم امــام شِــشــُم نــور دو چــشــم هـمـگـان آمـده از افــق عـشـقْ سـعـیـده رسـیـد غـنـچـۀ دامــان حــمـیـده رسـیـد |